#AconcaguaMusic to autorskie przedsięwzięcie argentyńskiego muzyka Javiera Calamaro, do udziału w którym zaprosił aktora i muzyka Facundo Arana. Celem Javiera było zagranie koncertu na możliwie największej wysokości. Wybór padł na Aconcaguę. Jego plan był ambitny i ciekawy, ale okazało się, że Javier nigdy wcześniej nie nie wspinał się w górach, w przeszłości nie był też nazbyt aktywny fizycznie – po prostu od ponad 30 lat grał rocka. Facundo doradził mu wtedy, żeby na jakiś czas wziął sobie urlop od muzyki i zaczął solidne przygotowania do wyprawy na najwyższą górę Argentyny. Nie chodziło tylko o przygotowanie fizyczne, ale też o nastawienie mentalne. O dziwo Javier zastosował się do tych rad i przez 9 miesięcy intensywnie trenował i chodził po górach.
Można przyjąć, że przedsięwzięcie, którego pełna nazwa brzmi Aconcagua Music Todos Arriba rozpoczęło się 22/11/2019 od konferencji prasowej zorganizowanej w hotelu Sheraton w Mendozie. Na podstawie informacji, które wtedy pojawiały się w mediach można było sądzić, że obaj artyści zamierzają zdobyć Aconcaguę, w międzyczasie zajmując się muzyką, jednak później okazało się, że na szczyt wybierał się jedynie Javier Calamaro, a Facundo pojechał na wyprawę, żeby go wspierać i się lepiej z nim poznać. Facundo na wyprawę zabrał saksofon i harmonijkę ustną, a Javier gitarę. Początkowo wszystko przebiegało zgodnie z planem. Ekipa bez problemu dotarła do bazy Plaza de Mulas, aby stamtąd wyruszyć do wyższych obozów. W ramach aklimatyzacji udało im się dotrzeć na wysokość około 5000 mnpm do Plaza Canada. Niestety w tym czasie w okolicach Aconcagui zapanowały bardzo niekorzystne warunki pogodowe – rozpętała się kilkudniowa śnieżyca i wiał silny wiatr, a co za tym idzie wychodzenie z bazy do wyższych obozów stało się niemożliwe. Niestety ze względu na swoje zobowiązania zawodowe Javier i Facundo nie mogli czekać w obozie na poprawę pogody i musieli zakończyć wyprawę bez osiągnięcia wierzchołka góry. W piątek 07/12/2018 opuścili Plaza de Mulas i wrócili do Mendozy, odkładając w czasie wejście na szczyt Aconcagui.
Ale zdobycie Kolosa Ameryki, to nie całe przedsięwzięcie #AconcaguaMusic, a tylko jeden z jego etapów. Kolejnym, chyba ważniejszym celem jest zagranie koncertu na zboczach najwyższej góry Argentyny i obu Ameryk. Na listopadowej konferencji prasowej ogłoszono, że recital Javiera Calamaro z udziałem Facundo Arana planowany jest na przełomie lutego i marca 2019 roku w obozie Plaza Francia na wysokości około 4200 mnpm. Oczywiście wszystko ma się odbyć w duchu troski o środowisko naturalne i w ramach samodoskonalenia.
Tak jak napisałam wcześniej plany były ambitne i ciekawe, ale rzeczywistość dość mocno je zweryfikowała. Po pierwsze, ze względu na niekorzystną pogodę Javierowi nie udało się nawet podjąć próby zdobycia Aconcagui, a po drugie pomysł koncertu na dużej wysokości jest już nieaktualny – rozważana jest inna lokalizacja.
Tyle faktów, a teraz chociaż mam niewiele informacji na ten temat i nie mieszkam w Argentynie, to i tak się trochę powymądrzam…
Cała ta „impreza” od początku była dla mnie jakaś dziwna, a im dłużej trwała, tym bardziej utwierdzałam się w przekonaniu, że coś tu chyba jest nie tak z koncepcją, organizacją i planowaniem. Oczywiście nie chodzi mi o załamanie pogody i niepowodzenie w wyprawie na szczyt Aconcagui – to się zdarza i nikt nie ma na to wpływu. Dobrze, że Javier i towarzysząca mu ekipa mieli dość rozsądku, aby się nie pchać na szczyt za wszelką cenę. Góra tam będzie nadal stała i można na nią w każdej chwili wrócić, więc to że tym razem się nie udało nie jest żadną porażką. Moje zastrzeżenia dotyczą pomysłu na zorganizowanie koncertu wysoko w górach, na terenie Regionalnego Parku Aconcagui i łączenie tego z rzekomą troską o środowisko naturalne, co według mnie zakrawa wręcz na hipokryzję. Nie wierzę, że da się zorganizować mniej lub bardziej masową imprezę rozrywkową tak, że w jej miejscu nie zostaną żadne śmieci, odchody i zniszczenia. A skoro takie są realia imprez masowych, to moim zdaniem nie wolno ich organizować na terenie przyrodniczo chronionym. Tak jak pisałam wcześniej – od tego są sale koncertowe czy widowiskowe, stadiony, place a nie góry i rezerwaty przyrody. Bardzo się dziwię, że władze Parku podeszły do tego pomysłu z jakąkolwiek aprobatą. Na szczęście z niedawnych wypowiedzi Facundo Arana i Javiera Calamaro przytaczanych przez media wynika, że podczas pobytu w górach muzycy porzucili pomysł zorganizowania koncertu w Plaza Francia i obecnie rozważają jakąś lokalizację poza Parkiem Aconcagua, na przykład w dolinie Horcones. Podobno skłoniła ich do tego troska o środowisko. Super! Tylko gdzie była ta troska, jak wymyślali ten plan i go ogłaszali?! Wcześniej nie wiedzieli tego, co wiedzą teraz?! Jestem racjonalistką, dość twardo stąpającą po ziemi i nie kupuję tekstów w stylu: góra do nas przemówiła i nie dała nam pozwolenia… Panowie chyba zwyczajnie tego nie przemyśleli… A szkoda, bo teraz to wygląda trochę niepoważnie i mało profesjonalnie. Wydaje mi się, że firmując swoim nazwiskiem i twarzą jakieś przedsięwzięcie, to trzeba zrobić naprawdę dobry research, albo wynająć do tego dobrych fachowców. Może trzeba było najpierw pójść w góry, zorientować się co i jak, i dopiero wtedy zorganizować konferencję prasową i obwieścić wszem i wobec swój pomysł…
Nie wiem z czego to wynika, ale coraz częściej działania Facundo wydają mi się jakieś takie chaotyczne i nieprzemyślane… Czyżby syndrom Piotrusia Pana, albo kryzys wieku średniego? Mam nadzieję, że to tylko z zewnątrz tak wygląda, a wewnątrz Facu jest jednak mądrze poukładanym facetem, który ma właściwą hierarchię ważności i zdaje sobie sprawę, co tak naprawdę jest w życiu ważne.
PS Wiem, że nic mi do tego, jak Facundo i Maria dzielą się obowiązkami, ale gdyby mój facet zostawił mnie na ponad dwa tygodnie z trójką dzieci i stadem zwierząt do oprzątania, żeby sobie pośpiewać na zboczu jakiejś góry, to chyba dłuuugo byśmy mieli „ciche dni”.
Skoro już w tym wpisie byłam taka złośliwa to będę też małostkowa i wypowiem się na temat tego, jak Facundo ubierał się podczas tegorocznej wyprawy na Aconcaguę. Nie wiem, może jestem dziwna i tylko mnie to raziło, ale on tam nosił koszule. Ok, były to koszule codzienne, sportowe – ale jednak koszule – takie na guziki i z kołnierzykiem. Facu na różne spotkania, wywiady, koncerty potrafił się ubrać aż za bardzo na luzie – w znoszony t-shirt i zwykłą bluzę, a na wyprawę w góry zabrał koszule i w obozie na wysokości ponad 4000 mnpm paradował w rozchełstanej koszuli na krótki rękaw… Sorry, ale moim zdaniem to dziwne…
