Sztuka Cartas de Amor obecnie przemierza różne miasta Argentyny, żeby zaprezentować się tamtejszym widzom. W związku z tym w lokalnych mediach często ukazują się wzmianki na temat tego spektaklu. Wszystkie te artykuły są do siebie bardzo podobne i zawierają mnóstwo komplementów kierowanych pod adresem Soladad Silveyra i Facundo Arana. Są to stwierdzenia w stylu:
- Aktorzy olśnili publiczność,
- Widzowie byli oczarowani sztuką,
- Publiczność z entuzjazmem oklaskiwała aktorów,
- Teatralny klasyk zachwycił widzów.
Myślę, że aktorom jest ogromnie miło, kiedy doświadczają takiego uznania. Zresztą doskonale widać to na poniższym zdjęciu:
Źródło: https://www.instagram.com/p/BvVqCJSBV9n/
Przy okazji tego wpisu podzielę się dwoma ciekawostkami na temat sztuki Cartas de Amor, które udało mi się ostatnio wychwycić. Pierwsza dotyczy tekstu sztuki, a druga scenografii.
Facundo Arana w jednym z niedawnych wywiadów powiedział, że zgodnie z życzeniem autora sztuki aktorzy nie powinni uczyć się jej tekstu na pamięć, a czytać go z kartek, ale Facu i Solita to doświadczeni aktorzy, którzy z racji swojego zawodu posiadają umiejętność zapamiętywania dużej ilości tekstu i nauczyli się go niejako mimochodem – grając i teraz już wypowiadają swoje kwestie z pamięci, udając że je czytają.
Źródło: https://www.facebook.com/molino.fenix/posts/2505632516123944
Co do scenografii, to zauważyłam, że wystrój sceny nie podróżuje z aktorami, bo w każdym teatrze jest inny. Trzeba przyznać, że to bardzo praktyczne rozwiązanie. Przecież każdy miejscowy teatr jest w stanie zapewnić dwa niewielkie stoliki, dwa krzesła i kilka drobnych rekwizytów, a dzięki temu za aktorami nie musi podążać samochód wypełniony scenografią i ekipa techniczna. To przedstawienie podobnie jak monodram En El Aire jest idealne do podróżowania.
Źródło: https://www.eldiariodelarepublica.com/nota/2019-3-23
Źródło: https://www.facebook.com/pg/teatromunicipalparana/photos/
Źródło: https://www.instagram.com/p/Bvba7Pflp2l/
